Nowy podopieczny Eric 
Krem naturalny na bazie olejku marchwiowego i malinowego 
Piec chlebowy w budowie 
Zupa z borowika ceglastoporego 
Krem ze świeżych prawdziwków 
O nas
Boguszowa to małe gospodarstwo w Beskidzie Sądeckim, gdzie życie toczy się z dala od zgiełku miast, podążając za prawami natury. Człowiek i Matka Natura idą w za pan brat. W zacisznej Boguszowej w harmonii poszerzamy nasze horyzonty jak to nam zostało zapisane.
Blog
Krem naturalny na bazie olejku marchwiowego i malinowego
Testowa wersja kremu na noc / zimne dni z woskiem pszczelim, olejkiem marchwiowym i malinowym!
Wykonałem próbną partię kremów do twarzy – do stosowania na noc lub ochronnie w zimne dnie. Krem na bazie naturalnych surowców, oleju migdałowego, marchwiowego i z pestek malin oraz dodatkiem masła Shea i wosku pszczelego – nie zawiera konserwantów oprócz naturalnej witaminy E. Aromat nadaje mu hydrolat różany, olejek eteryczny z drzewa sandałowgo oraz naturalny zapach oleju z pestek malin.
Czarnuszka siewna – surowiec do produkcji oleju z czarnuszki
Olej z czarnuszki – złoto faraonów tłoczony na zimno z nasion czarnuszki siewnej
Czarnuszka siewna (Nigella sativa L.) – roślina z rodziny jaskrowatych pochodząca z okolic Iraku i Turcji, rośnie dziko w basenie Morza Śródziemnego.
Czarnuszka to użytkowa roślina znana już Asyrii. W starożytnym Egipcie jej obecność potwierdzają między innymi dwa dzbany z jej nasionami, znalezione w grobowcu Tutenchamona.
Nasiona czarnuszki mają ostry, korzenny smak i jako przyprawa są dodawane do serów, pieczywa, i niektórych tłustych mięs.Nasiona stosowane były w kuchni staropolskiej m.in. do przyprawiania pieczywa. Dodaje się je do kiszonej kapusty i ogórków konserwowych. Często używane są jako substytut pieprzu Z nasion czarnuszki pozyskujemy olej do zastosowań zarówno kulinarnych, prozdrowotnych jak i w kosmetyce. Ma działanie: żółciopędne, moczopędne, wiatropędne, przeciwbakteryjne, przeciwbólowe, przeciwzapalne, grzybobójcze, rozkurczające na mięśnie gładkie, wzmaga wydzielanie mleka, poprawia trawienie, reguluje miesiączkę, obniża poziom cukru i wzmacnia odporność. Wewnętrznie napar z rozdrobnionych nasion jest używany przy nieżytach krtani, oskrzeli i nosa, w chorobach wątroby, przy kamicy żółciowej, skąpomoczu. Zewnętrznie napary używane są przy trądziku, atopowym zapaleniu skóry i grzybicach skóry.
Olej z czarnuszki tłoczony na zimno ma duże znaczenie dla zdrowia, które docenili już w starożytnym Egipcie, często jest nazywany „złotem faraonów”. Nic dziwnego – olej z czarnuszki zawiera wiele prozdrowotnych substancji: w około 85 proc. składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych, na które składają się: kwas linolowy (omega-6) – około 60 proc., kwas oleinowy (omega-9) – około 25 proc. i kwas alfa-linolenowy (omega-3) – około 1 proc. Poza tym olej z czarnuszki zawiera witaminę E, beta-karoten, sterole, biotynę, liczne mikroelementy oraz przeciwutleniacze. Najważniejszym związkiem znajdującym się w oleju z czarnuszki jest tymochinon – składnik olejku eterycznego nasion czarnuszki, dzięki któremu olej wykazuje działanie przeciwzapalne (porównywalne z aktywnością aspiryny w dawce 100 mg/kg), przeciwbólowe, a także ochronne ma miąższ nerek i wątroby. Dzięki niemu olej z czarnuszki, podobnie jak same nasiona, wykazuje potencjalne działanie przeciwnowotworowe. Ze względu na działanie przeciwskurczowe nie powinny go używać kobiety w ciąży. Olej z czarnuszki obniża poziom cholesterolu oraz cukru we krwi. Olej z czarnuszki łagodzi także objawy astmy oskrzelowej.
W kosmetyce olej z czarnuszki stosowany zewnętrznie chroni skórę przed poparzeniem słonecznym i łagodzi powstałe już podrażnienia. Ponadto przyśpiesza gojenie się ran, wspomaga leczenie schorzeń skórnych, takich jak trądzik, łupież, liszaj i AZS. Olej poprawia także kondycję skóry suchej, nawilżając ją, a także dojrzałej, gdyż dzięki zawartości antyoksydantów opóźniania starzenia się skóry, oraz tłustej, gdyż zapobiega błyszczeniu się skóry.
Lnianka – lnicznik siewny – z niej tłoczymy olej rydzowy
Lnicznik siewny – camelina sativa – opis i właściwości
Lnicznik siewny (Camelina sativa) inne zwyczajowe nazwy to także: lnianka, rydz (może powodować nieporozumienia wynikające ze skojarzenia tej rośliny z popularnym grzybem) lennica, judra, rydzyk, ryżyk. Nazwa „rydz” najprawdopodobniej pochodzi od rdzawego zabarwienia jej nasion. Dziko rosnąca w Azji i Europie. Dawniej uprawiany jako roślina oleista. W Polsce niezbyt pospolicie występuje na całym niżu, chociaż coraz częściej pojawia się w uprawach.
Badania archeologiczne wskazują, że była uprawiana w Europie już co najmniej 3 000 lat temu. Ma wysoką zawartość wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (35-45% to kwas α-linolenowy, a 15-20% – kwas linolowy). Z nasion otrzymuje się olej zwany olejem rydzowym. Ma zastosowanie jako roślina lecznicza – reguluje poziom cholesterolu LDL, przyspiesza gojenie ran, odleżyn, oparzeń i owrzodzeń, pomaga niwelować objawy atopowego zapalenia skóry oraz łagodzi wypryski i dermatozy, zmniejsza utratę wody przez naskórek oraz zwiększa elastyczność skóry, działa ochronnie na wątrobę, serce, naczynia krwionośne, trzustkę, jelita i nerki, normalizuje poziom cukru we krwi, łagodzi objawy artretyzmu i reumatyzmu oraz alergii. Także ze względu na wysoką zawartość naturalnych tokoferoli skutecznie usuwa wolne rodniki, opóźniając procesy starzenia tkanek. Olej z nasion lnicznika zawiera wyjątkowo dużo kwasów tłuszczowych omega-3. Jest także bogaty w antyoksydanty, dzięki czemu ma stosunkowo długi okres przydatności do spożycia i jest odporny na jełczenie. Lepszy rydz niż nic – to powiedzenie tyczy się właśnie tej rośliny – w ubogim gospodarstwie, w którym brakować mogło tłuszczu zwierzęcego („omasty”) zastąpić go można było stosunkowo (wtedy) łatwo dostępnym i tanim olejem rydzowym.
Najnowsze komentarze